به گزارش عیارآنلاین، آنچه که می‌بایست از این مرکز انتظار داشت، این است که اولا به صورت علمی و کارشناسی شده به امور ثبت و قانون حق مالکیت بپردازد و ثانیا با داشتن نگاه کلان علمی اقتصادی و شناخت کامل فضای علم و فناوری جهانی، منطقه‌ای و ملی در راستای بهینه‌سازی اختراعات به برنامه‌ریزی و سیاستگذاری برای بنگاه‌های اقتصادی و دانشگاه‌ها بپردازد.
در اکثر کشورها مخصوصا کشورهای پیشرو در عرصه علم و فناوری، مراکز ثبت مالکیت علاوه بر وظیفه ثبت اختراعات به سیاستگذاری و حمایت فکری و مشورتی از بنگاه‌ها و نخبگان می‌پردازند.
به عنوان مثال کمیته «رقابت‌پذیری و سیاست حقوق مالکیت فکری» ژاپن در بخش سوم از گزارشی که سال ۲۰۱۱ منتشر کرد به توضیح اقداماتی که در کمک به شرکت‌های خصوصی و دانشگاه‌ها انجام داده است پرداخت.
ارائه سمینارها و دوره‌های آموزشی برای شرکت‌های نوپا، ارائه مشاوره در زمینه حقوق مالکیت فکری، انجام پروژه با مدارسی که با آموزش رسمی مالکیت فکری همکاری می‌کنند، مسابقات ثبت اختراع، ارسال متخصصان مالکیت فکری برای ارائه مشاوره در محل شرکتها، انتشار موارد موفق کاربرد حقوق مالکیت فکری، ارائه اطلاعات اختراعات ثبت شده -که امتیاز انها قابل واگذاری است- و تشویق به‌کارگیری این اطلاعات، برگزاری سمینارهایی برای مخاطبان خاص و تربیت متخصصان مالکیت فکری برای اداره ثبت اختراع ژاپن و شرکت‌های خصوصی تنها نمونه‌ای از کارهای انجام شده توسط این اداره است.
اگرچه در سال گذشته قوه قضائیه با برگزاری آزمون استخدامی برای تکمیل کادر کارشناس در زمینه ثبت اختراعات ، علائم تجاری و طرح های صنعتی اقدام به جذب تعدادی مهندس کرد. اما بر طبق مطالب ذکر شده، بسیاری از این کارها به دلیل ماهیت سیاستگذاری در عرصه علم و فناوری از عهده سازمان ثبت اسناد بر نمی آید و با صرف استخدام تعدادی مهندس در سازمان ثبت نمی توان به نظامی جامع برای ثبت اختراع در قوه قضائیه رسید. در حقیقت قوه قضائیه به دلیل ماهیت حقوقی که دارد نمی تواند به مسائل ثبت مالکیت فکری از دیدگاه سیاستگذاری نگاه کند. لذا جدا اشکالات ساختاری که به نحوه ثبت اختراعات وارد است در صورت باقی ماندن مرجعیت ثبت مالکیت فکری در قوه قضائیه نمی توان انتظار داشت که نظام ثبت اختراعات بتواند در پیشرفت علم و فناوری کشور کمک شایانی بکند.
قانون ثبت اختراعات طرح‌های صنعتی و علائم تجاری از سال ۸۶ به صورت موقت و برای یک دوره ۶ ساله اجرایی شد؛ به موجب این قانون مرجعیت ثبت مالکیت فکری به سازمان ثبت اسناد که زیر نظر قوه قضائیه است سپرده شد.
در سال ۸۹ با تصویب نقشه جامع علمی کشور در شورای عالی انقلاب فرهنگی که رؤسای سه قوه نیز عضو آن هستند، به لزوم انتقال مرجعیت ثبت و اعتبارسنجی مالکیت فکری به قوه مجریه اشاره شد.
سال ۹۲ با اتمام دوره ۶ ساله قانون ثبت اختراعات، طرح‌های صنعتی و علائم تجاری به دلیل آماده نبودن ساز و کار جایگزین برای انتقال مرجع ثبت مالکیت فکری در قوه مجریه، نمایندگان مجلس شورای اسلامی برای ایجاد بسترهای لازم در دولت با تمدید یکساله این قانون موافقت کردند.
در این مدت هم مسئولان قوه مجریه بی کار نماندند. وزیر علوم در جلسه پیشین ستاد راهبردی نقشه جامع علمی کشور از بررسی طرح «مالکیت صنعتی و ثبت اختراع» در کمیسیون علمی دولت و ارائه لایحه آن در آیندهای نزدیک به مجلس خبر داد. اما با اتمام مدت یکساله تمدید قانون با ارجاع طرح مالکیت صنعتی به «کمسیون قضایی» توسط مجلسیون، این طرح مجددا به جریان افتاده است. گذشته از اینکه آیا این طرح می‌بایست به کمسیون قضائی ارجاع داده می‌شد یا کمیسیون صنعت.
در هر صورت فعلا این مساله در مجلس و دولت مطرح است که مالکیت صنعتی و ثبت اختراع باید به زودی ساماندهی شود و محققان و مخترعان کشور نیز این مساله را بارها و بارها از نهادهای ذی‌ربط مطالبه کرده‌اند.
منبع: سیناپرس
The post مرجع ثبت مالکیت فکری قوه قضائیه یا مجریه؟! appeared first on عیارآنلاین.