به گزارش عیارآنلاین، محمدرضا فیاض مجتهدی، دکترای مدیریت راهبردی و استاد دانشگاه درباره میزان تناسب رشتههای آموزش عالی با نیاز جامعه اظهار کرد: طراحی رشتههای دانشگاهی یک فرآیند تصمیمگیری در آموزش عالی است که در گذشته با توجه به اینکه دانشگاههای ما عموماً دولتی و بر اساس نیاز برنامه توسعهای کشور بودند، شناسایی شدند.
مجتهدی افزود: عموما رشتههای آموزش عالی در کشور ما برگرفته از غرب بوده و دانشگاههای ما مدلها و الگوهایشان را از غرب وام گرفتند. بعد از انقلاب نیازهای ما مقداری تغییر پیدا کرد و باید خودمان را برای این تغییر آماده میکردیم و دانشگاهها را هماهنگ با این نیازها به پیش میبردیم که به نظر میرسد در این زمینه دیر اقدام کردیم و سرعت عمل لازم را برای متناسب کردن رشتههای آموزش عالی با نیازهای جامعه نداشتیم و کُند عمل کردیم.
او ادامه داد: رشتههای آموزش عالی در برخی موارد حتی تحت تأثیر شرایط محیطی نیز قرار میگرفت و حتی در استانهای مختلف نمایندگان مجلس و افرادی که پست و مقامی داشتند خودشان در راهاندازی این رشتهها ورود میکردند.
مجتهدی بیان کرد: رشتههای آموزش عالی در کشور ما در استانهای مختلف تحت تأثیر افراد بوده در حالی که در یک فرایند علمی رشتهها باید متناسب با نیاز استان و عرضه و تقاضا باشد.
او تأکید کرد: آموزش عالی باید در زمینه راهاندازی برخی رشتهها یک سری اختیارات به استانها میداد و بعد تصویب میکرد که فلان رشته در این استان با توجه به نیازها و شرایط محیطی استان ایجاد شده است در حالی که امروزه میبینیم برخی رشتههای ایجاد شده، اصلاً مورد نیاز نیست.
آموزش عالی باید پاسخگوی نیازهای کل کشور باشد
مجتهدی راهکار برون رفت از وضعیت فعلی را عدم تقاضا برای فارغالتحصیلان آموزشعالی دانست و گفت: اگر وزارت علوم به سایر دستگاهها متصل و به این وزارتخانه ابلاغ میشد که باید پاسخگوی نیاز سایر وزارتخانهها در زمینه تأمین نیرو باشد؛ باعث میشد رشتههایی را که نیاز است از طریق وزارت علوم پیگیری و دنبال کنند اما وقتی وزارت علوم برای خود جدا کار میکند و بقیه جدا؛ باعث میشود هر وزارتخانهای برای خود دانشکده و مرکزی ایجاد کند. درنهایت رؤسا درصدد رفع نیازهایشان برای تأمین نیرو برمیآیند؛ بنابراین باید آموزش عالی در درجه اول پاسخگوی نیازهای کل کشور باشد.
این مدرس دانشگاه در ادامه بیان کرد: آموزش عالی باید پاسخگوی نیازهای نهادهای مردم نهاد موجود در کشور نیز باشد ؛ این موضوع باید در جامعه نهادینه شود.
او در ادامه تأکید کرد: باید به آینده کشور برای ۱۰ سال دیگر و اینکه به چه رشتههایی نیاز داریم توجه شود برای مثال رشته علوم سایبری الان یکی از نیازهای بزرگ آینده است آیا به این سرعتی که جهان در این حوزه پیش میرود ما هم میرویم؟. در شرایط فعلی باید از سازمانها و ادارات دولتی و مردم نهاد و شرکتهای خصوصی درباره نیازشان استعلام بگیریم و رشتههای جدید را به تصویب برسانیم البته این رشتهها نباید مادامالعمر باشند و باید هر ۵ سال بازنگری شود.