به گزارش سرویس علم و فناوری عیارآنلاین، با تصویب قانون «حمایت از شرکتها و موسسات دانش‌بنیان و تجاری‌سازی نوآوری‌ها و اختراعات» در سال ۱۳۸۹ توسط مجلس شورای اسلامی، تلاش شده‌است که گلوگاه‌های پیش روی مسیر توسعه‌ی علم و فناوری در کشور شناسایی شوند و نهادهایی جهت رفع این گلوگاه‌ها معرفی شوند. یکی از گلوگاه‌های جدی در این مسیر، مساله‌ی تامین مالی شرکت‌های دانش‌بنیان است و قانون‌گذار، نقش محوری در فرآیند رفع این گلوگاه را بر عهده صندوق نوآوری و شکوفایی نهاده است.
پس از معرفی صندوق نوآوری و شکوفایی در ماده ۵ قانون حمایت از شرکتها و موسسات دانش‌بنیان و تجاری‌سازی نوآوری‌ها و اختراعات، نگارش اساسنامه این صندوق در دستور کار قرار گرفت و این اساسنامه در سال ۱۳۹۰ در هیئت وزیران دولت دهم به تصویب رسید. در ماده ۳ این اساسنامه، موضوع فعالیت‌های صندوق نوآوری و شکوفایی برشمرده شده‌است. در بند یازدهم این ماده «مدیریت بهینه‌ی منابع در اختیار به منظور حفظ ارزش سرمایه‌ی صندوق» به عنوان یکی از فعالیت‌های صندوق مطرح شده‌است. این بند دو نگاه متفاوت به صندوق نوآوری و شکوفایی را در اذهان متبادر می‌سازد:
- نگاه اول: صندوق نوآوری و شکوفایی یک نهاد مالی سودمحور است و باید سبد خدمات خود را طوری مدیریت کند که سود خود را حداکثر کند.
- نگاه دوم: صندوق نوآوری و شکوفایی یک نهاد مالی خدمت محور است که باید با مدیریت سبد خدمات خود، حجم فروش کالا و خدمات دانش‌بنیان را حداکثر کند تا حجم اقتصاد دانش‌بنیان گسترش یابد. در این فرآیند منابع صندوق نباید اتلاف شود.
تفاوت این دو نگاه در عمل را می‌توان در قالب یک مثال تشریح کرد. فرض کنید صندوق نوآوری و شکوفایی در نظر دارد مدلی برای تخصیص ۱۰۰ میلیارد تومان سرمایه خود در نظام علم و فناوری کشور طراحی کند. مدلی که مبتنی بر نگاه اول منطقی به‌نظر می‌رسد، اعطای تسهیلات یک‌ساله با نرخ سود ۲۰ درصد است. با اجرای این مدل، پس از گذشت یک سال، ضمن تزریق ۱۰۰ میلیارد تومان به بازار خرید و فروش محصولات دانش‌بنیان، ۲۰ میلیارد تومان سود به همراه اصل پول در اختیار صندوق نوآوری و شکوفایی خواهدبود.
اما مبتنی بر نگاه دوم می‌توان به‌جای اعطای مستقیم تسهیلات، با توافق با یک بانک عامل ۱۰۰ میلیارد تومان را تحت عنوان سپرده یک‌ساله با نرخ سود سپرده صفر درصد در اختیار آن بانک قرار داد و در ازای آن بانک نسبت به پرداخت ۲۰۰ میلیارد تومان تسهیلات با نرخ سود ۱۵ درصد به متقاضیان فعال در بازار خرید و فروش محصولات دانش‌بنیان به معرفی صندوق نوآوری و شکوفایی اقدام نماید. جهت افزایش اطمینان بانک از وصول اقساط تسهیلات، صندوق نوآوری و شکوفایی می‌تواند با تکیه بر توان ارزیابی تخصصی صندوق‌های فعال در حوزه‌ی علم و فناوری، ضمانت بازپرداخت اقساط را برعهده بگیرد. در این مدل گرچه سودی نصیب صندوق نوآوری و شکوفایی نشده است، اما:
الف- ارزش اسمی سرمایه‌ی صندوق حفظ شده است؛
ب- به جای ۱۰۰ میلیارد تومان، ۲۰۰ میلیارد تومان تامین مالی در بازار خرید و فروش کالای دانش‌بنیان تزریق شده‌است؛
ج- زمینه‌ی مشارکت بانک در تامین مالی نظام علم و فناوری فراهم شده‌است.
بدین ترتیب اگر با اتخاذ نگاه خدمت محور، قید حداکثرکردن سود از صندوق نوآوری و شکوفایی برداشته‌شود، می‌توان با طراحی مدل‌های متنوع‌تر، ضمن حفظ ارزش اسمی سرمایه‌ی صندوق با اهرم‌کردن منابع صندوق نوآوری و شکوفایی، منابع مالی بیشتری را به سمت نظام علم و فناوری هدایت کرد و خرید و فروش محصولات دانش‌بنیان را توسعه داد.
The post خدمت‌محوری؛ کارکرد اصلی صندوق نوآوری و شکوفایی appeared first on عیارآنلاین.