به گزارش عیارآنلاین، از مسائل جنبیِ این هم یک نکته‌ی مهمّ دیگر است و آن عبارت است از سند آمایش آموزش عالی…نگاه کنیم ببینیم کدام رشته‌ی علمی، در کدام دانشگاه و در کدام منطقه‌ی کشور دارای اولویّت است؛ آمایش علمیِ سرزمینی کشور به این معنا است. ما در کدام دانشگاهها بایستی چه رشته‌هایی را دنبال بکنیم و روی آن سرمایه‌گذاری کنیم و از آنها پاسخ بخواهیم و مطالبه کنیم. این هم یک مسئله است که بایستی این سند تکمیل بشود و عملیّاتی بشود و کار بشود. “رهبر معظم انقلاب-۱۳/۴/۹۴”
بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی از یک سو و بر زمین ماندن تعداد زیادی از مشکلات کشور از سوی دیگر این را به ذهن متبادر می‌سازد که برنامه ریزی درستی برای تعیین ظرفیت رشته‌های مختلف دانشگاهی متناسب با نیازهای کشور صورت نگرفته است. همچنین با توجه به برخی مشکلات و نیازها که خاص مناطق مختلف کشور است، انتظار بر این است که رشته های دانشگاهی متناسب با رفع این نیازها در دانشگاه‌های سراسر کشور ارائه گردند.
این موضوع اردیبهشت ماه سال گذشته در جلسه ستاد اجرایی نقشه جامع علمی کشور که با حضور وزیر علوم، وزیر بهداشت و معاون علمی وفناوری ریاست جمهوری برگزار شد، مطرح گردید. این جلسه منجر به تصویب و ابلاغ سیاست‌های تنظیم ظرفیت موسسات آموزش عالی شد که طی آن ارگان‌های ذیربط مکلف شدند تا با توجه به ملاحظات آموزش عالی به بازنگری در ظرفیت پذیرش دانشگاهها بپردازند.
چند هفته پیش وزارت بهداشت برنامه خود را جهت اجرایی سازی سیاست‌های آمایش آموزش عالی در عرصه سلامت به شورای انقلاب فرهنگی ارائه کرد که پس از تصویب، جهت اجرا به دانشگاهها و دستگاه‌های مربوطه ابلاغ گردید. این در حالی است که پرونده آمایش سرزمینی وزارت علوم با وجود تهیه پیش نویس در انتهای دوره دولت دهم و ارائه آن به شورایعالی انقلاب فرهنگی، با روی کار آمدن دولت یازدهم از دستور کار شورای انقلاب خارج شده است. هر چند فرهادی از ارائه طرح آمایش سرزمینی وزارت علوم به شورای انقلاب فرهنگی تا آخر تابستان خبر داد، اما با توجه به حاشیه‌های زیاد وزارت علوم، به این دست اظهارنظرها نمی‌توان چندان امیدوار بود.
در ادامه جهت یادآوری سیاست‌های مغفول تنظیم ظرفیت موسسات آموزش عالی، متن این سیاست های ۱۲گانه، مجددا مورد بازخوانی قرار می‌گیرد:
سیاست ۱: بازنگری و تعیین ظرفیت‌های آموزش عالی و میزان جذب دانشجو در هر رشته و مقطع تحصیلی با توجه به:
الف) نرخ فارغ التحصیلان بیکار در هر رشته، نرخ اشتغال فارغ التحصیلان یک رشته در مشاغل غیر مرتبط با آن رشته تحصیلی، نرخ اشتغال فارغ‌التحصیلان رشته‌های دیگر در مشاغل مرتبط با آن رشته تحصیلی (به صورت ملی و استانی)
ب) نرخ افزایش یا کاهش فرصت‌های شغلی و کارآفرینی دانش‌آموختگان
ج) برآورد میزان نیاز ملی ناشی از برنامه های توسعه کشور، برنامه های توسعه استانی، اولویت های نقشه جامع علمی کشور، علوم و فناوری های نوین و آینده پژوهی علمی و فناوری
د) میزان مهاجرت دانش‌آموختگان و اعزام نیروی متخصص به خارج از کشور
ه) تعداد دانشجویان و تعداد فارغ‌التحصیلان شاغل هر رشته تحصیلی
سیاست ۲: توزیع مأموریت آموزش نیروی انسانی متخصص مورد نیاز (منتج از سیاست ۱) در رشته‌ها و مقاطع مختلف تحصیلی بین مؤسسات آموزش عالی ملی و استانی با توجه به:
الف) نیازهای محلی و مزیت‌های نسبی استان‌ها و مناطق مرتبط با مؤسسه مورد نظر در رشته‌های مختلف تحصیلی به ویژه در رشته‌های مهارتی
ب) قابلیت هیئت علمی، امکانات و استانداردهای آموزشی مؤسسه مربوطه در رشته مورد نظر
ج) رتبه و عملکرد مؤسسه و یا واحد‌های تابعه آن در نظام رتبه‌بندی مؤسسات آموزش عالی
د) مأموریت‌های تعیین شده برخی از موسسات آموزش عالی به منظور پرداختن به مسائل جدید علم و فناوری و کمک به اجرای برنامه‌های ملی پیشرفت علمی و فناوری
سیاست ۳: توجه به اقتضائات جنسیتی نیروی انسانی متخصص مورد نیاز در تعیین ظرفیت جذب دانشجو در رشته‌ها، محل‌ها و مقاطع مختلف تحصیلی.
سیاست ۴: هماهنگی و توازن در میزان جذب دانشجو در مقاطع مختلف آموزش عالی و تحصیلات تکمیلی به نحوی که هرم نیروی انسانی در زمینه‌های مورد نیاز کشور به صورت متعادل شکل گیرد.
سیاست ۵: توزیع ماموریت و هماهنگی میان بخش غیردولتی و دولتی آموزش عالی در گسترش مقاطع آموزش عالی و رشته‌های دانشگاهی به منظور متناسب‌سازی سهم هر کدام از زیرنظام‌های آموزشی (دولتی، پیام‌نور، آزاد اسلامی، علمی – کاربردی، غیرانتفاعی و غیره).
سیاست ۶: ساماندهی تقاضای اجتماعی آموزش عالی مازاد بر سقف نیاز کشور، منتج از سیاست ۱، از طریق افزایش ظرفیت پذیرش دانشجو در دانشگاه‌های مجازی و سایر دانشگاهها در رشته‌های متناسب با نیازهای زندگی فردی و اجتماعی اقشار مختلف جامعه با رعایت استانداردهای آموزشی.
سیاست ۷: استفاده از نهادهای ملی و استانی به منظور احصاء سقف نیاز کشور به رشته‌های مختلف تحصیلی و تعیین میزان عرضه آموزش عالی به صورت مستمر.
سیاست ۸: افزایش ظرفیت جذب دانشجو از کشورهای دیگر به خصوص جهان اسلام توسط دانشگاه‌های واجد شرایط در راستای اثربخشی علمی، فناوری، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در آن کشورها، تحقق مرجعیت علمی و ارتقای توان مالی موسسات آموزش عالی.
سیاست ۹: ایجاد تناسب و هماهنگی میان هدایت تحصیلی دانش‌آموزان در زمینه‌های مختلف در نظام آموزش و پرورش و میزان پذیرش دانشجوی مرتبط با حوزه‌های تحصیلی در رشته‌های آموزش عالی.
سیاست ۱۰: تامین استاد از خارج از کشور یا اعزام دانشجو به خارج از کشور در موضوعات مورد نیاز، جدید و اولویت‌دار فاقد منابع انسانی یا امکانات لازم برای تربیت نیروی انسانی مورد نیاز در داخل کشور.
سیاست ۱۱: بازنگری در میزان عرضه‌ی آموزش عالی به منظور کاهش تدریجی ظرفیت‌های مازاد.
سیاست ۱۲: شفاف سازی و اطلاع رسانی وضعیت اشتغال و بیکاری در هر یک از رشته‌های تحصیلی برای داوطلبین ورود به دانشگاهها.
منبع: خبرگزاری‌دانشجو
The post بی مهری‌های وزارت علوم به سند آمایش آموزش عالی! appeared first on عیارآنلاین.